Peuterpuberteit

Naarmate je kind ouder wordt, bouwt het een eigen identiteit op en beseft je kind dat het een eigen persoontje is. Tot nog toe heeft babylief zich "laten doen", maar nu is de tijd gekomen om zelf te beslissen! Het is niet makkelijk om te weten wanneer je al dan niet kan toegeven ...

Van de eerste scheiding tot de eerste zelfstandigheidscrisis!

Rond de leeftijd van 8 maanden wordt je kind zich bewust van zijn eigen identiteit en deze van jou als moeder. Deze grote ontdekking gaat gepaard met ongerustheid: je baby weent wanneer je weggaat of bij ontmoetingen met onbekenden. Dat is de "angst van de achtste maand". Daarna evolueert dit besef van het "anders-zijn". Als je kind 18 maanden oud is, herkent het zichzelf in de spiegel en ziet het zichzelf als een compleet persoontje. Het is een beslissende fase in de vorming van het zelfbeeld. Het is ook het begin van de nee-fase. Wanneer je kindje een badje moet nemen (normaal gezien een moment van puur plezier), een jas moet aandoen, een bordje puree moet opeten ... is het antwoord systematisch "nee". Maak je niet ongerust: deze fase betekent eerder een bevestiging van de autoriteit van je kind dan een echte weigering. Hij is zich nu bewust van zijn individualiteit en dat zal je geweten hebben! Tot dan besliste jij alles, maar nu heeft je oogappel een eigen mening! Dat wordt "peuterpuberteit" genoemd …

Hoe moet je reageren?

Geef niet systematisch toe aan elke eis, maar luister naar je kind, want deze fase toont aan dat het zich goed ontwikkelt. Je kleine kapoen weigert hulp bij het aankleden? Wel, je zal even wat tijd verliezen door je kind zijn gangetje te laten gaan, maar binnenkort zal je heel wat tijd besparen! Maak het je kind gemakkelijk door vlot aan te trekken kleertjes (zonder knopen of rits) en schoenen (zonder veters) te voorzien, of een bestek om zelfstandig mee te eten …

Wees vooral consequent - weiger niet vandaag wat gisteren wel mocht en omgekeerd – en vastberaden zonder je te ergeren. Een bad is nu eenmaal verplicht, ongeacht baby's mening daarover. Jullie bepalen als ouders wat er wel of niet kan en zorgen ervoor dat dit nageleefd wordt. Wil je kind zich alleen aankleden? Ok, maar alleen als daar een jas bij is, want het is koud. Wil dochter- of zoonlief 5 minuten langer op de schommel? Ok, maar mama blijft erbij en na 5 minuten gaan we écht weg.

Eten wordt een beproeving!

Telkens als je iets nieuws voorstelt aan je peuter, krijg je altijd hetzelfde antwoord: "Nee, dat wil ik niet, ik lust het niet!" Drie vierde van de kinderen tussen 2 en 10 jaar vertonen dergelijke reacties, die men neofobie noemt.

Het is normaal dat een kind liever eet wat het graag lust, maar het is ook belangrijk dat het evenwichtig eet. Verplichten is geen oplossing, integendeel! Als je kind weigert om vis of vlees te eten, moet je een omweg zoeken door vlees te "verbergen" in een ovenschotel of puree ...

Het is ook heel belangrijk dat jij het goede voorbeeld geeft: jij eet wél prinsessenboontjes en bovendien ben je er dol op! Nog een tip: doe samen met je kind inkopen en bereid samen wat jullie gekozen hebben. Je baby zal fier zijn op het gerecht en alles tot de laatste kruimel opeten.

Nicole, moeder van Emma:
"Toen mijn dochter 2 jaar was, besloot ze dat ze zelf haar kleding wilde uitkiezen, dus hebben we een afspraak gemaakt. Ze mocht haar kleding zelf kiezen uit stapeltjes die ik voor haar had klaargelegd. Zo wist ik in ieder geval zeker dat ze dingen zou uitkiezen die bij elkaar pasten!"

Fatima, moeder van Karim
"Mijn zoon is altijd een moeilijke eter geweest. De overstap naar vaste voeding was lastig en over het algemeen eet hij erg weinig. Ik pas me aan zijn voorkeuren aan en geef hem vaak wat hij lekker vindt, zoals pasta, zalm, boontjes, smeerkaas en chocoladepudding! Vervolgens speel ik een beetje vals en doe bijvoorbeeld gehakt bij de pasta, kaas in de groentepuree en een paar worteltjes bij de boontjes. Op deze manier blijft hij tevreden en kan hij langzaam wennen aan andere soorten eten.