De baby en zijn grootouders: het begin van een prachtig verhaal

Dynamisch, sportief, globetrotters en nog altijd actief... de grootouders van vandaag genieten volop van het leven. Maar ze zijn er ook dol op om voor hun kleinkinderen te zorgen. De extra hulp van grootouders komt goed van pas bij de planning van jouw dagelijkse taken, maar mag niet ten koste gaan van hun hobby's en vrijheid! De voornemens, afspraken en momenten van geluk gaan allemaal gepaard met een bijzonder hechte band die elke dag opnieuw wordt uitgevonden.

Een bijzondere rol

Grootouders spelen een cruciale rol in het leven van een kind. De omgang met oma en opa wordt in psychologische termen omschreven als de "secundaire socialisatie." Ze leren de kinderen, net zoals de ouders, waarden en normen en bieden hen een andere kijk op de wereld.

De familieverhalen die ze vertellen, geven het kind een beeld van het verleden en het heden. Ze laten oude foto's zien, vertellen over de mama of papa toen ze nog jong waren... Kortom, grootouders zijn een belangrijke stabiele factor die kinderen helpt bij een goede ontwikkeling. Een kind dat vertroeteld, beschermd en begeleid wordt door deze twee generaties, die van de grootouders en die van de ouders, gaat vol vertrouwen de toekomst tegemoet.

Grootouders doen dingen met hun kleinkinderen waar de ouders niet altijd de tijd voor hebben: samen spelen, een wandeling maken in het bos, het museum bezoeken... In die zin zijn ze een echte aanvulling!

Bij oma en opa is het veel fijner!

Naast deze educatieve rol bouwen grootouders en kleinkind een onvervangbare emotionele band op. De kusjes en knuffels die ze elkaar geven bij het weerzien spreken voor zich... Het is waar dat grootouders zeer gewaardeerd en geliefd worden door hun kleinkinderen. Ze zijn niet langer verantwoordelijk voor de opvoeding, ze hebben meer tijd, bieden vaker een luisterend oor en zijn minder streng...

In de ogen van het kind, zijn grootouders ten eerste een soort speelkameraadjes... en ze maken daar graag gebruik van! Hij begrijpt al heel snel dat hij bij oma en opa meer "verboden" dingen mag doen! Dat spreekt voor zich want als hij bij opa en oma iets stouts doet, zien ze het vaak door de vingers terwijl hij bij papa en mama wel straf had gekregen. En als hij thuiskomt, wordt het moeilijker om hem het verschil tussen goed en fout bij te brengen!

Eén ding is zeker: alleen jullie, als ouders, hebben het laatste woord over de opvoeding van jullie kinderen. Om hen dit op een aangename manier duidelijk te maken, moet je vanaf het begin duidelijk zijn door bijvoorbeeld een lijst met de huisregels te maken die zelfs bij opa en oma van toepassing blijft: om acht uur 's avonds naar bed, een verhaaltje voor het slapengaan, handen wassen vóór het eten, in de hoek staan als het kind stout is geweest, enzovoort. Indien je dat wenst, kan je ook aangeven dat bepaalde taken "jouw" verantwoordelijkheid blijven: beginnen met de zindelijkheidstraining... of de eerste kennismaking met de smaak van chocolade!

Er zijn grootouders die geen opa en oma genoemd willen worden, omdat ze dat ouderwets vinden. Er zijn dialecten die alternatieven bieden, zoals bompa en bomma, maar zelfverzonnen namen mogen natuurlijk ook!

Gertrude, oma van Finn:

"Verleden week heeft onze kleinzoon de hele keukenmuur vol getekend met een pen! Ik kon echt niet boos op hem worden, hij was zo fier op zijn kunstwerk... Toen zijn papa hem kwam halen, vertelde ik wat er gebeurd was. Hij zei dat als hij zoiets gedaan zou hebben toen hij nog klein was, ik hem meteen naar zijn kamer zou hebben gestuurd! En waarschijnlijk heeft hij gelijk!"